ای سیاهِ ســرم،
ای هم رنگ کعبه،
از هر دریچـه ای که مینگرم
تو را چیزی غیر از ناموسی ارزشـمند برای خود نمی یابم.
تو خوش رنگ تر و ماندگارتر از همه ی اطلسی های دنیــا
و خوش بو تر از همه شب بوهای دنیایی؛
چون این رنگ و بو از یک روزنه بر من جاریستـــ
آن هـم رنگ و بوی
زهــرایِ (س) خــدا ...