حالم خوب نیست!

گونه هایم میسوزد...

برای گریه کردن راهی تازه یافته ام

اشکهایم را این بار روی دلم میریزم

بایک تیر دو نشان میزنم!

هم کسی گریه ام را نمیبیند،

هم دلم خنک میشود....

بایدفراموشت کنم ..

چندیست تمرین می کنم.

من می  توانم!می  شود!

ارام تلقین می کنم

حالم ..نه اصلا خوب نیست...

تا بعد .بهتر  می شود...

فکری  برای   این دل ارام و غمگین می کنم

من می پذیرم رفته ای

وبر نمی گردی همین..

خود را برای درک این..صدبار تحسین می کنم..

کم کم زیادم می روی

این روزگار و رسم اوست..

این جمله را با تلخی اش  ..صدبار تضمین می کنم..

(فریدون مشیری)