گویند که باز امد محرم. ***فصل گریه بر حسین و ماتم
گویم که حسین وخیل این غم***یک معجزه نبی خاتم

کم کم سیاهی علمت دیده می شود

آثار خیمه های غمت دیده می شود

افتاده سینه ام به تپش های انتظار

از روی تل دل ، حرمت دیده می شود

قلم از غم دلی بی تاب دارد

که این تصویر از خون قاب دارد

گلوی تشنه ی خون خدا را

لب تیـغی ، دریغا آب دارد

به یادت یا حسین بیرق به بدوشم

غم تو برده از من عقل و هوشم

دعا کن زنده باشم تا ز عشقت

که چند روز دگر مشکی بپوشم

بزرگی را پرسیدند : زندگی چند بخش است ؟

گفت دو بخش است کودکی و پیری

گفتند : پس جوانی چه ؟ گفت : فدای حسین !

خاک حسین بوی وفا میدهد

تربت عشق است ، شفا میدهد

خیمه ماه محرم زده شد بر دل ما

باز نام تو شده زینت هر محفل ما

جز غم عشق تو ما را نبود سودایی

عشق سوزان تو آغشته به آب و گل ما

همواره تجسم قیام است حسین

در سینه عاشقان ، پیام است حسین

در دفتر شعر ما ، ردیف است هنوز

دل چسب ترین شعر کلام است حسین